O vicepresidente da Asociación de Memoria Histórica, Santiago Macías, estivo á fronte do operativo, mentres o arqueólogo, René Pacheco, dirixía ao equipo de exhumación. E a pé de fosa, estaban tamén as familias.

Luisa Cordal e o seu primo Antonio relataron con detalle a historia do seu tío. O que saben transmitiullo a súa irmá Josefina, que aínda vive. «A nosa tía contounos que cando ou fusilaron levantou ou brazo e rompéronllo».

«Era un home de inquedanzas que simpatizaba coa CNT e non tivo tempo de loitar polo que quería. Vos que ou mataron poden hoxe discrepar coa política do Goberno, pero ao non lle deron esa oportunidade», subliñou Antonio .

Luisa, a outra sobriña de Castor, explicou que quen o delatou foi un amigo seu e cando o detiveron díxolle ás súas irmás que o ían a matar e que non volverían verlle. «Suoberon onde estaba enterrado e as miñas tías viñan aquí a Curro por Defuntos a porlle frores e velas, pero tiveron que deixar de facelo pola represión que había, cando chegaban de volta as comían».

Luisa aínda non pode entender a inxustiza da morte do seu tío, pero recuperar os seus restos é para ela un alivio. «Hoxe é un día triste, pero tamén de gozo», repetía Luis mentres empezaban a asomar os cadáveres.

Igual de dramático é o sentimento de Elena, sobriña de Ramón Barreiro. Ao o detiveron despues de andar escapado por Armenteira e cortáronlle un dedo antes de matalo para sacarlle o anel que levaba no dedo. Os seus pais sufriron, ademais da súa morte, un horrible martirio previo. «Ao pai déronlle unha malleira e rompéronlle as pernas e á nai violárona rapárona e botáronlle un líquido pola cabeza que lle queimou a vista e deixaron cega».

Para a familia Barreiro foi un gran descubrimento saber onde estaba enterrado.