Amigos o prometido é débeda, cambiamos o nome de Furancho Prado por “A Pousada do Peregrino” polo seguinte motivo:

O noso local está situado no Camiño de Santiago, Camiño Portugués ou Camiño das Estrelas, antigamente chamado Camiño Real Antigo xa que era o único camiño que existía para chegar a Santiago de Compostela ou a outras partes de Galicia ou España.

No ano de 1741 co Reinado de Felipe V, esta antiga casa pertencía aos Señores Estévez de Seoane da Vila de Pontevedra que o arrendar ao Sr. Lorenzo do Casal; no cal existe un documento de foro da casa e leira, onde obrigaban ao Sr. Lorenzo do Casal que a casa estivese en boas condicións, a leira producisen máis cada ano e o pago dun aluguer de seis ducados de moeda de Vellón por cada día de San Martín de Novembro e así foi escrito en devandito documento.

Por aquel entón, en San Mamed da Vila da Portela había os seguintes oficios: canteiros, carpinteros, zapateiros, labradores e o Sr. Lorenzo do Casal decidiu abrir o seu propio mesón porque vía que por devandito camiño os peregrinos pasaban e non tiñan onde poder comer ata chegar á Vila de Caldas de Reis. A raíz de todo isto, os meus antepasados Sr. *Ramón Prado e Sra. Alicerce Villaverde compraron a propiedade dos Señores de Estevez de Seoane e o Mesón de Sr. Lorenzo do Casal, seguindo co negocio.

No Camiño Real Antigo pasaban carruaxes, dilixencias, xente a pé ou a cabalo e paraban no mesón a comer para recuperar enerxía e despois continuar o seu camiño. A xente que viñan cansados polo camiño, en San Mamed da Vila da Portela non tiñan un lugar onde poder durmir e pola noite era perigoso continuar debido aos ataques dos lobos (de aí tantas historias que vos contaron os vosos avós), ladróns que asaltaban os carruaxes e a xente eran moi supersticiosa, entón Ramón Prado decidiu construír unha pousada, o cal toda persoa que ía de peregrinación a Santiago de Compostela ou a outros lugares, podía comer e durmir ata o día seguinte e así continuar o seu camiño.

Este negocio seguiu levándoo unha das súas fillas, Juana Prado, o resto dos irmáns decidiron ir ás Américas. Juana quedou solteira pero tivo un fillo Agustín Prado, Juana atendeu ela soa o negocio que lle deixo o pai e loito por sobrevivir xa que era o seu único sustento e o do seu fillo Agustín, e así foi pasando os anos ata que Agustín Prado fíxose maior e decidiu non seguir co negocio da familia e ao final a pousada do peregrino desapareceu.

Agora, logo de máis de 300 anos de historia, a familia Prado quere volver ás súas orixes e recuperar este antigo negocio, por iso damos o nome do local como: “A Pousada do Peregrino”.