O BNG presentou no Congreso español unha emenda á totalidade ao  proxecto  do Ministerio de Fomento de modificación da Lei de Ordenación dos Transportes terrestres. Para a parlamentar nacionalista, Rosana Pérez, o proxecto de lei “enmárcase na liña liberalizadora” e avanza “no camiño da desregulación dun sector importante para a economía. Aprofundan na liña de flexibilización de requisitos para o exercicio da actividade de transporte por estrada”.

Esta lei fixa o estabelecemento dunha nova regulación para o transporte lixeiro, e que segundo denuncian asociacións do sector “vai prexudicar a 45.000 transportistas que traballan no sector”. Denuncian desde a fronte nacionalista que a exención de acreditar requisitos sobre a capacidade económica e capacitación profesional, “vai provocar a entrada de competencia allea ao sector”.

Polo tanto, sinala Rosana Pérez, e “baixo o pretexto da liberalización, vanse introducir normas que favorecerán ás grandes empresas multinacionais, vinculadas a operadores loxísticos en perxuizo dos milleiros de pequenos transportistas e autónomos”.

Ademáis, resalta, vai conlevar un relaxo nos controis administrativos relacionados coa seguridade cando se deberían reforzar.

http://www.sermosgaliza.com/artigo/economia/unha-lei-do-transporte-liberalizadora-que-prexuicara-a-45-000-pequenos-transportistas-e-autonomos/20130316135723012565.html

Onte pola tarde foi a inauguración de “Coket@”, nova tenda de moda unisex na Rúa das Baladas en Barro.

Faustino Batallan: “En Barro, unha nova aventura empresarial vai sair adiante: O vindeiro venres 15 de marzo ás 19 horas, terá lugar a apertura e inauguración dun negocio moda na Rúa das Baladas, ao lado da oficina de Mapfre (antigo local de Nena Nua). Deberíades acudir a coñecer as novedades que nos agardan alí e por suposto, apoiar a Paula Romero Fontan, que é unha das almas do proxecto. Alí estarei. E despois xa empezaremos co Barro de Tapas.

Aquí vos deixo a invitación de Paula: “El proximo viernes inauguramos vuestra tienda de moda en Barro…..Siiiiiiii, por fin!!!!! Os cuento solo algunos detallitos: Sera Unisex,principalmente moda joven y por supuesto muy asequible a todos los bolsillos……y a partir del Sabado estaremos funcionando en horario comercial.Os animo e invito a conocernos!!!!Un saludo a tod@s!!!

A Deputación foi a primeira de España que se adhireu a estes diplomas de  calidade xa no ano 2005

As asociacións profesionais agrupadas en APE-Galicia acumulan xa máis de 250 queixas na provincia por reparaciones en locais “ilegais”, un 20% na comarca – O sector peluquero súmase ás reclamaciones.

A “economía mergullada” e o intrusismo non deixa de crecer na comarca de Pontevedra e as constantes denuncias que presentan as asociacións de autónomos non impediron que este fenómeno disparouse, a xulgar polo incesante número de reclamaciones que entidades como APE-Galicia, que preside o pontevedrés José Ramón Caldas, formula case a diario. Si fai un ano estas queixas referíanse na súa maioría a talleres e fontaneiros “clandestinos”, agora as denuncias esténdense a outras actividades, en especial no sector das barbarías e ata no das rederas.

Así se pon de manifesto nun extenso informe que elabora APE-Galicia para entregar ás autoridades laborais e esixir unha intervención máis exhaustiva neste campo. Aínda que a variedade de casos de “intrusismo” aumenta, un dos apartados máis preocupantes é o dos talleres ilegais de reparación de vehículos. Si en abril pasado a Asociación Autónoma de empresarios de Talleres de Reparaciones de Vehículos de Pontevedra detectaran a presenza de polo menos 151 locais “clandestinos” na provincia, a día de hoxe xa son 252 as denuncias, sobre todo por “falta de licenzas e das autorizacións pertinentes”. Un 20% sitúanse na comarca, en municipios como Pontevedra, Poio, Sanxenxo, Cuntis, A Lama, Moraña, Campo Lameiro, Vilaboa, Marín, Barro e Ponte Caldelas.

Pola súa banda, Foncalor e Instalectra, que agrupa a profesionais de fontanería e electricidade respectivamente pasaron de 68 denuncias en 2012 a máis dun centenar na actualidade, e pide a colaboración de “os distribuidores de combustibles para evitar colaborar con instaladores ilegais que non cumpren nin os requisitos legais nin os seus deberes tributarios”. O intrusismo laboral neste sector xerou os últimos dous anos, pero especialmente en 2012, a pechadura na provincia de Pontevedra de “ao redor de 350 empresas”, segundo a Asociación Autónoma Provincial de Instaladores de Fontanería, Calefacción, Gas, Climatización, Electricidade, Mantemento e afines de Pontevedra (Foncalor). A cifra elévase ás 1.500 firmas afectadas a nivel de Galicia.

Pontevedra finalizou o ano 2006 cun censo oficial de 817 bares e restaurantes, o que supoñía unha destacable media de 98 habitantes por cada local de hostelería deste tipo. Seis anos despois, coa crise aínda en pleno apoxeo e coas actividades de diversión entre as máis afectadas pola redución do consumo por parte dos cidadáns, aquel número viuse reducido nun 12% e agora só hai un bar (ou similar) por cada 139 pontevedreses. Así se pon de manifesto no último Anuario Económico da Caixa, que analiza este fenómeno ata finais de 2012, co que restan algúns meses do pasado ano e os 45 días de 2013, periodo no que se acentuou aínda máis o paro no sector servizos e a pechadura de locais foi unha constante.

Pero si o caso de Pontevedra é preocupante, cunha caída de cen locais no número de actividades nestes seis anos, a situación nos demais municipios da comarca alcanza tintes alarmantes, en especial en concellos do interior e cunha poboación cada vez máis reducida e de maior idade, como Campo Lameiro, Cotobade ou Moraña. Así, en Campo Lameiro había en 2006 13 locais censados e actualmente conta tan só con cinco actividades de bar ou restaurante, o que supón unha caída de máis do 60%, ata o punto de que hai un establecemento deste tipo por cada 407 habitantes. Cotobade e Moraña tamén rexistran perdas por encima do 45%. No primeiro caso pasouse en seis anos de 25 a 13 negocios, e no municipio morañés as 24 actividades de 2006 caeron a 13.

Nos 14 municipios da comarca contabilizábanse oficialmente pouco antes do inicio da crise 1.726 actividades de bares e restauración, o que supoñía unha media de 108 persoas por local. Agora, a cifra é de 1.371, a razón de 139 habitantes por cada un.

Tralos casos extremos de Cotobade ou Campo Lameiro sitúase A Lama, cun estrutura poblacional similar e que perdeu neste periodo o 43% dos seus locais, mentres que en Portas a caída foi do 42%. Ponche Caldelas sitúase ao continuación, ao quedarse sen o 36% das súas actividades e pasar nestes anos de 44 a 28 establecementos.

O caso de Sanxenxo

Cuntis e Vilaboa superan ligeramente o 30% de caída e resulta rechamante o caso de Sanxenxo, un municipio onde o sector hostelero e turístico é básico para a súa economía pero quizais se producía un exceso de oferta para a que xa non hai demanda na actualidade. Neste caso o descenso nestes seis anos é do 28%, ao pasar de 267 locais a 191, é dicir, unha perda, en términos absolutos, de 76 establecementos. En 2006 había un local por cada 63 habitantes, o que supoñía unha media espectacular, aínda que matizada polo feito de que os seus 17.000 veciños habituais multiplícanse por cinco no verán, o que atenúa a media. Agora, ese reparto sitúase en 92 persoas por cada bar ou restaurante. Caldas e Poio perderon o 25% das súas actividades e en Barro apenas se produciu unha caída do 20%, a menor de toda a comarca salvo o caso de Pontevedra, onde foi de 12.

Este drástico descenso do 26% en toda a comarca tradúcese inevitablemente en aumento considerable do paro no sector servizos. Así o poñen de manifesto os sindicatos tralos últimos datos oficiais de desemprego. Estes axentes sociais advirten de que o esborralle do consumo impide un posible repunte da contratación temporal no sector servizos e de xeito especial nos subsectores do comercio e a hostelería.

Case sete de cada dez demandantes de emprego na comarca buscan traballo no sector servizos, o máis dinámico pola eventualidade das súas campañas pero tamén o que está marcando o ritmo da precariedad laboral. Os contratos son cada vez de menor duración, de menos horas teóricas e con salarios máis baixos, denuncian non poucos parados do sector e os sindicatos

Si a capital roza os 9.000 parados, a comarca suma xa 21.308 demandantes de emprego, 837 máis que os contabilizados ao finalizar 2011, o que supón un incremento do 4%. Falamos dunha comarca integrada por catorce municipios: ademais de Pontevedra, os de Caldas, Cuntis, Moraña, Portas, Marín, Sanxenxo, Barro, Campo Lameiro, Cotobade, A Lama, Poio, Ponche Caldelas e Vilaboa

Amigos o prometido é débeda, cambiamos o nome de Furancho Prado por “A Pousada do Peregrino” polo seguinte motivo:

O noso local está situado no Camiño de Santiago, Camiño Portugués ou Camiño das Estrelas, antigamente chamado Camiño Real Antigo xa que era o único camiño que existía para chegar a Santiago de Compostela ou a outras partes de Galicia ou España.

No ano de 1741 co Reinado de Felipe V, esta antiga casa pertencía aos Señores Estévez de Seoane da Vila de Pontevedra que o arrendar ao Sr. Lorenzo do Casal; no cal existe un documento de foro da casa e leira, onde obrigaban ao Sr. Lorenzo do Casal que a casa estivese en boas condicións, a leira producisen máis cada ano e o pago dun aluguer de seis ducados de moeda de Vellón por cada día de San Martín de Novembro e así foi escrito en devandito documento.

Por aquel entón, en San Mamed da Vila da Portela había os seguintes oficios: canteiros, carpinteros, zapateiros, labradores e o Sr. Lorenzo do Casal decidiu abrir o seu propio mesón porque vía que por devandito camiño os peregrinos pasaban e non tiñan onde poder comer ata chegar á Vila de Caldas de Reis. A raíz de todo isto, os meus antepasados Sr. *Ramón Prado e Sra. Alicerce Villaverde compraron a propiedade dos Señores de Estevez de Seoane e o Mesón de Sr. Lorenzo do Casal, seguindo co negocio.

No Camiño Real Antigo pasaban carruaxes, dilixencias, xente a pé ou a cabalo e paraban no mesón a comer para recuperar enerxía e despois continuar o seu camiño. A xente que viñan cansados polo camiño, en San Mamed da Vila da Portela non tiñan un lugar onde poder durmir e pola noite era perigoso continuar debido aos ataques dos lobos (de aí tantas historias que vos contaron os vosos avós), ladróns que asaltaban os carruaxes e a xente eran moi supersticiosa, entón Ramón Prado decidiu construír unha pousada, o cal toda persoa que ía de peregrinación a Santiago de Compostela ou a outros lugares, podía comer e durmir ata o día seguinte e así continuar o seu camiño.

Este negocio seguiu levándoo unha das súas fillas, Juana Prado, o resto dos irmáns decidiron ir ás Américas. Juana quedou solteira pero tivo un fillo Agustín Prado, Juana atendeu ela soa o negocio que lle deixo o pai e loito por sobrevivir xa que era o seu único sustento e o do seu fillo Agustín, e así foi pasando os anos ata que Agustín Prado fíxose maior e decidiu non seguir co negocio da familia e ao final a pousada do peregrino desapareceu.

Agora, logo de máis de 300 anos de historia, a familia Prado quere volver ás súas orixes e recuperar este antigo negocio, por iso damos o nome do local como: “A Pousada do Peregrino”.