Si un necesita convencerse de que Galicia, sobre todo a Galicia rural, ten un problema grave
coa demografía non necesita mergullar en cifras. Chégalle con chamar aos colexios pequenos e que os profesores lle conten como vai a matrícula dos nenos de pouca idade. Chamada tras chamada, descubrirá centros que quedan enormes ante o baixón das inscricións. Pero tamén atopará algunha que outra luz entre as sombras. No caso de Pontevedra e Arousa, como mínimo, faise a luz en dous colexios. Trátase dos de Ardia, no Grove -oficialmente chamado Valle-Inclán- e do Amor Ruibal de Barro. Son dous centros fóra de cidades. E con instalacións normais, nada doutro mundo. Teñen todas as papeletas para estar no vagón dos que perden alumnos. Pero gáñan. ¿Por que? ¿Que é o que fan ben? A clave, din os país son os profesores, está, entre outras cousas, nos servizos. En ambos os casos, teñen dúas prestacións que, neste momento, a comunidade educativa entende que son imprescindibles: plan madruga desde as 7.30 horas e comedor.
Ramón López, o director do colexio do Grove, fala con voz pausada pero alegre. «A verdade é que nos gusta o feito de que vaiamos a pasar o ano que vén de 11 nenos de tres anos a nada menos que 22». ¿Onde está a clave, pregúntaselle? «Eu penso que os pais buscan servizos, poder traer aos nenos ao plan Madruga se teñen que entrar pronto a traballar e contar con comedor. Iso é moi necesario. Notamos que hai pais que traen aos nenos aquí por eses motivos. Senón tivésemos eses servizos levaríanos ao colexio que está máis céntrico no Grove». Unha nai, que ten un fillo no colexio, dálle a razón ao 100 %: «Eu agora mesmo non traballo, pero busco emprego. E necesito que veñan ao comedor para poder organizarnos na casa, senón é imposible», indica a muller.
A historia, aínda que con algúns matices, é practicamente idéntica no colexio de Barro. Desde o centro están encantados dado que lograron frear unha tendencia que lles acabaría asfixiando: «Os pais que traballan en Pontevedra adoitaban levalos con eles. Pero agora moitos xa non o fan, porque temos plan Madruga e tamén comedor. Igualmente, hai un montón de actividades extraescolares para aqueles nenos que se teñen que quedar máis tempo no centro», di o director. Iso, unido a que o prezo alcanzable dalgunhas vivendas levou a parellas novas con fillos a vivir a Barro, fixo que a matrícula aumentase un 30 % nos últimos tempos. O próximo curso prevese que haxa uns 280 nenos fronte aos 263 actuais.
O caso de Cristina Silva
Rafael Ruibal, o director, di que o mérito, en gran parte, é dos pais. Foi a ANPA a que, no 2007, puxo en marcha o comedor. O servizo empezou case de forma anecdótica. Pero agora dá para comer a oitenta alumnos. Cristina Silva, a actual presidenta da entidade, sinala:
«Notamos que veñen nenos incluso de Pontevedra ou Caldas, porque os pais buscan bos servizos»
. O seu propio caso é rechamante. Ela vivía e traballaba en Meis cando matriculou aos seus fillos. Con todo, eles van ao colexio a Barro. ¿Por que? «
O colexio tiña todas as prestacións que eu necesitaba»
. Así que o viu claro. E, como ela, máis pais. Segundo din no centro, en Barro, ata os mestres con praza provisional queren quedar. Por algo será.
NOTICIAS DE BARRO 