A parroquia de Perdecanai, en Barro, perdeu o pasado sábado á súa veciña máis veterana. A campá da igrexa. Desde o alto do campanario este querido timbre foi testemuña privilexiada de todos os acontecementos da localidade desde principios do século XIX. É por iso que os fregueses decidiron expola no interior do templo como símbolo da historia local.
Unha greta que afectaba á sonoridade da campá motivou unha xubilación máis que merecida despois de superar os douscentos anos de servizo. Un listón que os comuneiros esperan superar coa nova campá que xa loce no alto da igrexa e que foi encargada á histórica familia de fundidores de Arcos dá Condesa, a familia Ocampo, que xa en 1803 entregou a Perdecanai o obxecto que o sábado deu o seu último tañido.
Aínda que non chegaron a bautizala como ás campás da catedral parisiense de Notre Damme ou o londiniense Big Ben, en Perdecanai senten un gran cariño por esta campá e os veciños teñen prevista unha ampla axenda de actos culturais para o próximo mes dedicada a este bronceado timbre de 400 quilos de peso e un diámetro de 1,90 metros.
O templo acollerá unha conferencia a cargo do experto en campás Celso García, autor do libro «As campás galegas»; o grupo Os Chichisos gravarán os sons desta nova campá para incorporalos ao seu proxecto de biblioteca sonora de Galicia, o músico Adrián Silva Magdaleno dirixirá un concerto de cámara e, finalmente, oficiarase unha misa en honra de todos os veciños falecidos da parroquia desde o ano 1803.
Ademais de acompañar durante os dous últimos séculos eventos veciñais como festas parroquiais, misas ou funerais, esta campá tiña a misión de alertar a todos os veciños sobre calquera tipo de alarma, xa fosen incendios forestais ou ataques de depredadores ao gando. O seu tañido era tan poderoso que se oía en toda a parroquia, chegando incluso a localidades limítrofes como Agudelo ou Barro.
Foi precisamente unha anomalía na súa tañido a que delatou os seus graves problemas de saúde. Unha pequena greta nun dos seus laterais provocoulle unha afonía irreparable que, de non ter sido retirada a tempo, podería acabar rachando a estrutura e provocando a súa caída desde o campanario. Fai trinta anos que se descubriron estes síntomas e crese que poden deberse a unha intervención de mantemento na campá á que se lle inseriron unhas varas de ferro como reforzo e que poderían ter motivado a aparición da fisura. Algo ao que axudou tamén as variacións de temperaturas ás que está exposta.
A decisión de investir nunha nova campá foi tomada por todos os membros da comunidade de montes que preside Gerino Calvo. Un investimento que roldou os 10.000 euros, pero poderían aforrarse 3.000 euros si «chegásemos a entregar a campá para fundir, pero os comuneiros decidimos mantela e expola», matiza o mandatario. «Forma parte da nosa historia», afirma Gerino Calvo, pois esculpido no bronce da vetusta campá aínda pode lerse o ano de fundición da mesma, 1803, e o nome do abade que dirixía a parroquia, Ramón Antonio Torrado. Os comuneiros teñen previsto colocar unha placa na igrexa que recolla algúns datos históricos relacionados con este monumento.
NOTICIAS DE BARRO 