Tras a separación matrimonial do seu fillo, un veciño de Barro promoveu o desafiuzamento «por precario» do seu exnuera e dos seus netos da vivenda que viñan ocupando. A sentenza foi confirmada pola Audiencia Provincial de Pontevedra fai unha par de meses, aínda que é agora cando transcendeu publicamente.
O demandante argumentou, en todo momento, que era «propietario da metade indivisa dun piso destinado a vivenda e usufrutuario por título hereditario da outra metade», así como recoñeceu que, no seu día, cedeu ao seu fillo e á esposa de leste o uso do inmoble. Tal decisión revogouna no momento no que se produciu o divorcio, instante o que reclamou a posesión do mesmo.
Pola súa banda, entre os argumentos que nai e fillo sostiveron para tratar de frear o seu desaloxo atopábase o de que o seu exmarido «ostentaba un dereito de propiedade sobre parte do inmoble, pois cando se cedeu o seu uso aos demandados a esposa do actor xa falecera». Así mesmo, mantiveron que o título de propiedade do demandante «non se refire á vivenda posuída polos demandados, senón que se trata doutra vivenda anterior».
Fronte a tales teses, a Audiencia, do mesmo xeito que fixo o xulgado de Caldas, apela á doutrina do Supremo para dar a razón a este veciño de Barro. Deste xeito, desestimouse a existencia dun contrato de comodato, que «implica a cesión gratuíta da cousa por un tempo determinado ou para un uso concreto e determinado». Neste caso, é contundente: «Non atopamos a menor proba sobre a súa existencia», que, doutra banda, corresponderíalle demostrar á parte demandante.
A xurisprudencia establece que, en «o suposto de que non resulte acreditada a existencia desta relación xurídica, débese concluír que se está ante a figura do precario, o que leva que o propietario do inmoble poderá, en calquera momento, reclamar a súa posesión». De igual modo, apúntase que «a vivenda descrita na demanda foi adquirida polos pais do esposo da demandada apenas cinco días despois de ter vendido outro inmoble».
NOTICIAS DE BARRO 