O albergue da Portela celebra o seu aniversario ofrecendo aos peregrinos un ambiente familiar e en contacto coa natureza
O Camiño de Santiago é unha fonte inesgotable de aventuras e experiencias de vida irrepetibles que permanecen indelebles na memoria dos peregrinos para sempre. En Barro áchase un lugar propicio para que eses momentos únicos xurdan. Lonxe do bulicio e as aglomeracións nas que se converteron albérguelos das principais cidades do Camiño, onde case non hai tempo nin espazo para gozar da contorna; nunha paraxe natural no que se alza unha aldea inalterable ao paso dos anos, atópase o albergue de peregrinos da Portela. Un pequeno refuxio coñecido por poucos peregrinos ideal para unha pequena escala na que curarse as feridas e conectar coa natureza e os compañeiros da ruta.
«Aquí non hai oferta de lecer, nin exposicións que visitar; o que ofrecemos é tranquilidade e compañía», afirma Jorge López, responsable dun albergue que celebra este mes o seu segundo aniversario. O ambiente familiar invade ao camiñante desde o primeiro momento que entra na pousada. «Axudámoslles a curarse as feridas e incluso imos ao súper a comprar comida, si queren», explica López. Unha comida que, ao pórse o sol, preparan na grellada do xardín e á que se suman os dezaseis hóspedes que caben no albergue. Ao redor do lume e compartindo unha costela de porco, os romeus abren os seus corazóns, comparten experiencias e, en ocasións, forxan amizades duradeiras. «Traballar aquí é unha experiencia moi enriquecedora», asegura o xerente do albergue.
Camiño alternativo
O perfil do público que visita este refuxio, afastado da ruta principal do Camiño portugués, é o dun peregrino que opta por facer etapas máis curtas ou que non é a primeira vez que completa o Camiño e busca unha experiencia diferente. «Os peregrinos que pasan aquí unha noite, repiten e recoméndano», sostén Jorge. Aínda que ao albergue chegan camiñantes solitarios, familias e grupos de amigos, predominan as parellas que buscan tranquilidade e unha contorna natural.
No entanto, recoñece o xerente que ao longo destes dous anos de servizo e entre os moitísimos peregrinos que se hospedaron na pousada, hai algúns que deixaron pegada. É o caso dunha anciá con párkinson que asinou unha bonita dedicatoria no libro de visitas, e que emociona a todo o que a le. Non tan emotiva pero igualmente curiosa é a historia dun grupo de catro mozas coreanas que chegaron ao albergue coa firme intención de prepararse unha ensalada cuns vexetais que atoparan polo camiño. O sorprendente da historia era que esas herbas resultaron ser fentos, que as coreanas se comeron con gusto.
Mural
Cada un dos peregrinos que pasa a noite no albergue da Portela deixa o seu selo nunha das paredes do edificio na que hai pintado un mapa de España. Nas súas marxes, asinan co seu nome e a súa orixe os camiñantes. Sostén Jorge López que, sen contar aos españois e portugueses que por proximidade son os máis numerosos, os alemáns son os hóspedes máis habituais. No entanto, nos dous últimos anos houbo tempo para que pasasen polo albergue persoas de lugares moi remotos como Siberia, Tasmania ou Groenlandia. Das antigas repúblicas soviéticas tamén chegan moitos peregrinos, do mesmo xeito que de Sudamérica. Rechamante é a visita de fieis procedentes de países de oriente, como Xordania, Irán, Siria ou Israel. «Estar aquí é como viaxar sen saír de casa», apunta López e engade que o idioma non supón ningún impedimento para establecer comunicación.
Un mural reflicte a visita de peregrinos procedentes de Tasmania, Siberia ou Groenlandia
Os peregrinos que se aloxan no albergue da Portela deixan dedicatorias no libro de visitas.
NOTICIAS DE BARRO 