Os pontevedreses cásanse cada vez con máis idade. As últimas estatísticas revelan ademais que o momento de dar o “si quero” chega máis tarde nos municipios do ámbito urbano que no rural. Con todo, isto tampouco é sinónimo dunha maior natalidad, que segue caendo en concellos como A Lama ou Campo Lameiro.

O anhelado “si quero” chega máis tarde nos municipios urbanos da comarca que naqueles de carácter máis rural. Polo menos, así o reflicten as estatísticas. Os indicadores de poboación referidos ao 2013, que onte publicou o Instituto Galego de Estatística (IGE), confirman que o paso do matrimonio dáse cada vez a unha maior idade nos distintos concellos da comarca, aínda que con matices dependendo da idade do varón e a muller.

Así, en Pontevedra capital os noivos non se deciden a pasar pola vicaría (ou o xulgado ou o Concello, si o matrimonio é civil) ata os 34 anos. As mulleres dan o paso algo máis novos, aos 31,7 anos de media. Son cifras que se moven en términos similares á media provincial, que é de 34 anos para os varóns e de 31,9 para as mulleres.

Nas outras principais poboacións da comarca cabo destacar, por exemplo que en Sanxenxo o matrimonio chega aos 34,2 anos entre os varóns e aos 30,9 para as mulleres. En Caldas a media está en 34 anos para eles e 31,4 para elas e en Poio en 33,6 e 30,9 anos respectivamente.

A media de idade dos matrimonios baixa a medida que un se centra nas parellas que deciden unirse en municipios máis pequenos. Os máis novos en dar o paso están na Lama, onde a media de idade para casarse é de 26,8 anos para eles e tan só 23,8 anos para as mozas. En Campo Lameiro prodúcese un contraste curioso, dado que os homes dan o “si quero” aos 28,9 anos pero as mulleres non dan o paso ata os 35,3. No resto dos concellos as diferenzas non son tan significativas coa capital pero sempre se mantén a idade media para casarse por baixo salvo dúas excepcións. Trátase de Vilaboa, onde a media para unirse en matrimonio é aos 35 e aos 32,7 anos de idade, e en Ponche Caldelas, onde elas si se casan relativamente pronto (aos 29,6 anos) pero os mozos agardan ata superar os 35 como media.

Curiosamente, a mocidade á hora de chegar ao matrimonio non parece sinónimo de maior natalidad. De feito, estes concellos do rural teñen unha media de fillos por muller menor que na capital e noutras poboacións da comarca con maior poboación. Así, en Pontevedra a media de nacementos por muller é a máis alta con 1,2, similar á de Marín ou Vilaboa. Na Lama e Campo Lameiro rexístranse as máis baixas con 0,6.

A taxa bruta de natalidad, é dicir o número de nacementos por cada mil habitantes, a lideran os municipios de Poio e Pontevedra, mentres que a de mortalidad (é dicir, número de falecidos por cada mil individuos) encabézana Cuntis e Cotobade.-

Aínda que se casan máis pronto nestes municipios, tampouco quere dicir que haxa un fervor máis elevado polo matrimonio que noutras zonas da comarca. Así, a taxa de nupcialidad (é dicir, o número de matrimonios por cada mil habitantes maiores de 15 anos) é a máis baixa da comarca nos concellos de Campo Lameiro (hai 1,5 vodas por cada mil habitantes con idade para casarse) e A Lama (cun índice de 1,8). A máis elevada é en Pontevedra (con 4 vodas por cada mil habitantes) e curiosamente en Barro (cunha taxa de 4,3).

Os indicadores de poboación de 2013 publicados onte polo IGE volven confirmar que Pontevedra resiste mellor que a media da provincia o recambio da súa poboación activa, é dicir, a comparación entre o número de individuos entre 60 e 64 anos e os de entre 15 e 19 anos. Este índice mide a capacidade dunha poboación para substituír aos individuos que se van xubilando. Na provincia hai unha media de 140,6 persoas a piques de xubilarse por cada 100 en idade de entrar a traballar. En Pontevedra este índice é de 124,2 camiño da xubilación por cada centenar a piques de entrar a traballar. Caldas presenta o mellor índice da comarca con 112 e Poio con 117.

http://galego.farodevigo.es/portada-pontevedra/2014/07/02/matrimonio-paso-da-rural/1051323.html