Os minutos, a cinco quilómetros por hora e moitas veces incluso a menos, fanse eternos para os condutores que se atreven coa Vía do Salnés, 
no seu tramo non desdobrado, durante as horas de entrada ou regreso das praias no verán. E os minutos transcorren a 120 quilómetros hora en canto déixase a ligazón de Adina e enfílase cara ao nó de Barro. A única razón que xustifica esta anomalía é que entre Noalla e Adina só hai un carril na calzada para cada sentido, mentres que en canto se pasa o perímetro urbano de Sanxenxo a estrada ábrese e amplía a catro.
E o peor é que este tramo final da Vía do Salnés non ten apenas alternativa para os sufridos condutores e os seus acompañantes. A PO-308 é un martirio en hora punta para os miles de condutores que acoden á praia ou volven aos seus fogares e as caravanas, en agosto, forman tanta parte da paisaxe cotiá en Sanxenxo e Poio como o poden ser as toallas e as antucas en Silgar.
A outra alternativa, a PO-550 é algo menos transitada, ata certo punto, porque cando coincide coa hora punta dos bañistas de Cambados, Vilanova ou A Illa, o paso de tartaruga dos vehículos é tamén desesperante.
Os únicos que se salvan deste avance a ritmo de caracol polas estradas son os veciños da contorna, que llas ingenian para enlazar O Grove con Sanxenxo ou Cambados a través de vías secundarias. O problema é que en canto estas estradas se fagan máis coñecidas as poucas alternativas saturaranse e converteranse en novos tapóns porque non están preparadas nin deseñadas para un tráfico denso.
Os mastodónticos atascos non son o único factor a ter en conta. Hai unha desvantaxe moito maior. O tramo final da Vía do Salnés é tristemente famosa pola abundancia de accidentes que ocorren case coa puntualidade dun reloxo suízo cada pouco tempo. E o máis doloroso é cando estes accidentes son mortais, unha circunstancia tráxica que se deu bastantes veces nos últimos anos e levou esta Vía aos titulares da crónica negra demasiadas veces.
NOTICIAS DE BARRO 