Nos dez anos transcorridos desde o anterior censo de vivendas elaborado polo Instituto Nacional de Estatística (INE) o parque residencial de toda a comarca creceu en algo máis de 18.600 novas vivendas, pasando de 81.700 a máis de 100.000, o que supón un crecemento nunha década do 23%, un espectacular desenvolvemento que coincidiu co boom do ladrillo durante todos estes anos, pero que chegou xa ao seu tope.

Aínda que os dous concellos tradicionalmente máis activos neste apartado (Pontevedra e Sanxenxo) son os que acaparan, en términos absolutos, o maior número de novos pisos (con 6.800 e 3.200 respectivamente), si as cifras analízanse en valores porcentuales, chama especialmente a atención a evolución rexistrada por outros tres municipios: Barro, Poio e Vilaboa. O caso de Barro é moi singular. Si fai unha década contaba, segundo o INE, con 1.173 vivendas (200 delas non principais), o último censo, recentemente publicado revela que a cifra elevouse nun 88%, ata as 2.200, das que apenas 350 non son de uso habitual. Estas cifras poñen de manifesto que Barro se converteu neste periodo nunha especie de “zona dormitorio” de Pontevedra, próxima á cidade pero con prezos moito máis asequibles. De feito, San Antoniño ofrece un desenvolvemento urbanístico espectacular nestes anos.

Algo parecido, aínda que a menor escala, produciuse nos outros dous municipios. En Poio pasouse de 6.500 a 9.400 vivendas, cun aumento do 45%, e en Vilaboa a subida foi do 43%, ao sumar 3.000 fogares fronte aos pouco máis de dous mil de fai unha década.

No caso de Pontevedra capital, o número actual de vivendas principais é de 31.000, oito mil máis que en 2001, mentres que as secundarias rexistraron un rechamante descenso, ao pasar de 9.130 a apenas 8.600. En conxunto, a subida do parque inmobiliario foi do 21%. En todo caso, a década con maior número de inmuebles rexistrados na cidade é a de 1971 a 1980, seguida da última, entre 2002 e 2011.

En cambio, en Sanxenxo produciuse o fenómeno contrario e os 9.000 pisos vacacionales, de segundo uso ou ocasional pasaron en dez anos a máis de 11.000, mentres que os pisos principais apenas son mil máis, mostra da preponderancia deste municipio como destino turístico. O parque global incrementouse nun 23%. No que se refire a Marín, o número de vivendas principais creceu a unha media de 120 cada ano, mentres que as secundarias pasaron de 2.604 a 3.302. En conxunto o aumento foi do 19%, ao contar con 1.929 novas vivendas neste periodo.