Unha empresa de Caldas, que dispón desde 2010 da concesión autonómica, inicia a tramitación do proxecto – Obriga a revisar a planificación urbanística da contorna en Poio, Meis e Pontevedra – Tamén incide en Barro.
NICOLÁS DAVILA – PONTEVEDRA A empresa Renoveurysa S. a. con sede
social en Caldas de Reis, comezou a tramitación do parque eólico concedido pola Consellería de Industria en 2010 no Monte Castrove. Desde hai uns días permanece exposto ao público o proxecto sectorial de incidencia municipal que ampara a construción deste complexo, que afectará en maior ou menor medida a catro municipios (Poio, Pontevedra, Meis e Barro) e que se proxecta a menos de dous quilómetros de distancia de poboacións como A Escusa ou Silván, ou do campo de golf existente na zona.
O proxecto parte cun orzamento inicial de case sete millóns de euros e cunha potencia de seis megawatts. A pretensión da empresa é instalar unicamente dous aeroxeradores, pero dunhas dimensións espectaculares. Trátase do modelo denominado Vestas V112 de 3.000 quilowatts, que ten máis de 120 metros de altura cada un, pas de máis de 54 metros e un peso total de 70 toneladas. Na documentación exposta nos municipios afectados ponse de manifesto que haberá que modificar o plan urbanístico de Pontevedra, Meis e Poio para que os terreos quedan catalogados como chan rústico de protección de infraestruturas.
Renoveurysa explica que se cada un destes muíños disporá do seu propio transformador e ocuparán terreos comunais de Poio e de Meis, “con afeccións a Barro e a Pontevedra”. Engade que se seleccionou esta localización tras un estudo dos recursos eólicos da zona, que “mostrou a viabilidade económica da instalación”. Denomina as paraxes exactas como Alto de Castrove e Outeiro dous Curvos, ao Norte do campo de golf, e a unha altura de algo máis de 600 metros. Detalla que o acceso se realizará a través de pistas forestais existentes e distará 1.236 metros da Escusa e 1.050 de Rio Mouro Grande, ambos en Poio, e 1,921 metros de Silván, en Meis.
A empresa explica tamén que se optou por un “número mínimo de unidades, aínda que sexan de maior tamaño” por criterios ambientais, ao afectar a unha menor porción de terreo.
É precisamente na descrición das superficies ocupadas onde se ofrecen diversos datos. O que si apunta é que o polígono aéreo completo de reserva abarca ata Barro e achégase, por exemplo, ao hipódromo de Campañó. Nun dos apartados do proxecto sectorial indícase que haberá que crear camiños de “novo trazado” cunha lonxitude total de 2.314 metros e unha superficie ocupada de 11.570 metros. Noutro dos capítulos detállase que cada muíño necesita uns 400 metros cadrados para a súa cimentación e a ocupación total sería de 16.710 metros cadrados, pero máis adiante explícase que só no municipio de Pontevedra habería que ocupar 8.323 metros cadrados, preferentemente en viarios, mentres que en Meis chegaríase a 11.823 metros con camiños e o propio parque eólico. Estes mesmos destinos afectan a 18,717 metros cadrados de Poio. A afección aérea chega a Barro, pero non a terrestre.
O orzamento total deste proxecto é de 6.969,290 euros dos que algo máis de seis corresponde aos dous aeroxeradores, cun prazo de execución e instalación de nove meses.
O parque previsto no Monte Castrove é o último que se expón ao público para aproveitar a forza do vento ao bordo da ría de Pontevedra, pero non é o único. Na outra beira está en marcha desde hai meses outro parque, en montes de Moaña, Marín e Vilaboa, que promove a compañía italiana Enel Green e que xerou o desacordo dos comuneiros. Neste caso proxéctanse 14 aeroxeradores para conseguir unha potencia total de 42 megawatts.
NOTICIAS DE BARRO 